මල්ලියේ.....

රැයක් එළිවන තරුත් සැඟවෙන ලොවම සැතපෙන මැදියමේ
නිදිවැදුන මුදු වසන්තය ඉකිගසා වැලපෙන කම්මලේ
අගක් නොදකින සිතත් කළඹන නැගෙන රළු හඬ යන්තරේ
නුඹේ හදවත ගයන ගීතය සොරාගත්තද මල්ලියේ

පාන් කාලයි කෙසල් ගෙඩියයි දනියි නම් කුසගිනි නුඹේ
වතුර හොද්දයි නාඩු හාලයි ගනියි වෙන වෙස් දහවලේ
කඳුළු හෙලනට තහනම්ව ඇති පිරිමි හදවත දහවලේ
හෙලන කඳුළුද බිංදු දා ලෙස සිමෙන්තිය මත දිලිසුනේ

අට පැයක වැඩ මුරය ගැන කිසි දින අසා නැති වැඩබිමේ
දවස් ගානට වැටෙන පඩි පත නුඹේ ගත වෙත සවිය දේ
ගම් පියසෙ හීනෙනුත් හිනහෙන පෙම්වතිය ගැන නිනවුවේ
තට්ටු ඇඳ මිස නුඹේ පෙම් ලොව දුටුවෙ කවුරුද මල්ලියේ

වැඩ ඇඳුමටම භුක්තිවුන කය නොදුටු රසතැන් දහවලේ
ලාභ මල් පැණි අතර සරමින් සොයන නුඹ ගන කළුවරේ
සිහිවෙනා විට උරයෙ රැඳි බර නොදකිනා සිහිනය රැයේ
කවද කොතනද දකින්නේ නුඹ නෙතු පියා සුව සහනයේ

නුඹත් සමගින් අකුරු කලවුන් සරද්දී පර්මිට් ලොවේ
නුඹේ දහඩිය පවුල් බර මත කාසියට අඩු ලංසුවේ
දහස් ගණනක සුසුම් කැටිවුන උන් පැදන්යන රියසකේ
අතර සිරවී කැරකුනේ දිවියමයි නුඹලගෙ පැල්පතේ

කපටි ඇඳුමින් වසා නිරුවත හිනහුනේ උන් පෙරදිනේ
රජ කරන්නයි උඹව හෙට දින උඹට හිමිනැති උඹෙ රටේ
ලබාදුන් යස ඉසුරු උඩ උඹ තැනුව මාලිග මන්දිරේ
නැකත එනතුරු ගෙට වදින්නට නොහැක නුඹලට කිසිදිනේ

කෝල සිනහව ලාභ කිංකිණි අතර සැගවෙන සෙයිලමේ
අයාලේ යන සිතුම් කැටිකර තොග මිලට විකුණන වෙලේ
අසංවර සිත අතර පියඹන සමණළුන් පෑ මදහසේ
අරුත් සොයනට නිබද ලතැවුන නුඹෙ සිතයි මෙහි පොඩිවුනේ

ටච් පෑඩ් මත දුවන දසැඟිලි උදය දහවල මහරැයේ
නොවිදිනා මුදු මෙලෙක හදවත හදුනයිද දහඩිය රසේ
තුනම සීයට විකුණනා රතු ඇපල් මළු ඇති මාවතේ
වාරු ඇතිවෙද දනින් නොවැටී ඇවිද යන්නට දිවිමගේ



කටුස්සා....

පමාවූ සුභ පැතුම....

තව දිනක් ඔබ නැතුව මං නොදැන වල්මත්ව
ඒ උනත් පෙර දිනක මේ දවස අමතකද
රෝස මල් පොකුරු මැද රැඳුණ සුභ පැතුම්පත
දිවිමගේ සුන්දරම වසත්කල මගේවුන
තාම දැනෙනව සීත වප් සුළඟ දඟකෙරුව

හමන නළ හා එක්ව පාවයන මකරන්ද
අසෙනියා රේණු මත දඟකරන බඹරුන්ට
කොදුරණා සොඳුරු කව ථේරි ගීයක් ලෙසට
සවනතේ හැමදාම රැවුදිදී නිම්නාද
සදාකල් රැදෙනු මැන අදට නොව හැමදාම

කල්බලා මං සොයන සමණලුන් තටු අතර
ඉඳුසරින් සොරාගන සගවගත් හැම වර්ණ
නුඹ දිවිය අදුරුකල මා ඇන්ද සිතුවමම
වසා පින්තාරුකර ඉරක්වත් නොපෙනෙන්න
නොසංසුන් සුරත මත සංසුන්ව රැදෙනු මැන

සුරඟනට අමතකව මිහි ලොවට පෙර දිනක
විසි කෙරුව කඩුපුලක පෙති අතර රැදි සුවඳ
මගෙ අතින් කිළිටිවුන නුඹේ හද දෙවොල මත
මගෙ සුවඳ වියකෙන්න දස අතම හමායන
සුවඳ පොද වී දිනක සදා එහි රැදෙණු මැන

සුභ උපන්දිනයක් වේවා.....!



කටුස්සා...

බයිසිකලේ....

"කොහේද ගල් හෝතම්බුවෝ යන්නේ.....?තෝ හිතුවාද මගේ කකුල් දෙක ලංගම එකට අයිතියි කියලා...?"
"ලබ්බක් කියනවා....තෝගේ කකුල් දෙක ගහගනින් ඕන රෙද්දක....ඉක්මනට වරෙන් පහළට යන්න....සජිය කතාකරල කිවුවා ඉක්මනට පහළට එන්න කියල...."
"ඇයි ඌ ආයිමත් ජම්බුගහෙන් වැටිලද...?"
"ආයිමත් වැටෙන්න ඌ කලින් වැටිල තියෙන්න එපැයි....ඕකා ජම්බුගහෙන් වැටෙනකම් බලන් හිටියොත් අපේ ආච්චිත් ආපහු කාසල් එකට යන්න කතාකරයි සීයට යකඩ පෙතියි ෆෝලික් ඇසිඩුයි ගන්න....ඉක්මනට වරෙන්කෝ බන්..."
"ආච්චි එහෙට ගියාට සීයට එහෙම හැකියාවක් තියේවිද බං...?දිව්‍ය ලෝකෙට යනවද අපායට යනවද කියලා 10-20 ගැන ගැනනේ පොර ඉන්නේ මේ දවස්වල..."
"අනේ ඒ බොරුවටනේ බං...මිනිහා හෙන විහිළුකාරයානේ ඒ දවසල ඉඳලා....ඔය පණ අදිනවා වගේ ඉන්නේ අපිව රවට්ටන්න බං....මේ අවුරුද්දට විතරක් පොර පණ අදිනවා කියලා අපේ ගෙදර 3න් පාරක් පේන්ට් කරලා ටයිල් අල්ලපු නැති ටිකටත් ටයිල් ඇල්ළුවා..."
"ඒ මොකටද බං සීය පණ අදිනකොට ගේ පේන්ට් කරන්නේ....?තීන්ත සුවඳට පොර පණ ගහනවද...?"
"නෑ බං....මළ ගෙදරට පොඩි අක්කගෙයි ලොකු අක්කගෙයි ඔෆිස් එකෙන් කට්ටිය එන නිසා ගෙවල් දොරවල් ටිකක් පොශ් එකට තියෙන්න ඕනෙනේ...ඒකයි...වෙන එකක් තියා ආච්චිටත් ගවුම් දෙකක් මහගන ආවා කට්ටිය එන දවසට අදින්න"
"අනේ වාසනාවන් මේවගේ මිණිපිරියෝ...ජාති ජාතිත් පතන්න ඕනේ.....උබලෑ ආච්චි කවද්ද බං ගවුම් ඇන්දේ....?මම දන්න කාලේ ඉදන් එයා ඇන්දේ රෙද්ද හැට්ටෙනේ...."
"මගුල තමයි....ඒ ඉස්සර සිසිලින් නෝනා...දැන් එයා සිසී රණවීර.ඊයේ මට කියලා වීට් එකකුත් ගෙන්න ගත්තා අර ගවුම් ඇන්දහම කකුලේ මයිල් පේනවා කියල....ඔය කට වහගනින් යකෝ....ආපෝ ඒකේ කැත....අර හක්කේ 3වෙනි දතත් පණුවෝ කාලා."
"මගේ දත පණුවෙක් හරි කනවා...තොගේ දත අඩුමගානේ හැකරැල්ලෙක්වත් කනවද...?දවසට දෙපාරක් දත් මැදපන් ෆ්ලෝරයිඩ් තියන ටූත් පේස්ට් එකකින්....බලපන් තොගේ කටේ අපිරිසිදුකමට පනුවෙකුටවත් ඕකේ ජීවත් වෙන්න බෑනේ...."
"මම උඹට කියන්නේ නෑ.....මේ අරූ ආපහු කතාකරනවා බං....වරෙන්කෝ යන්න....."
"උගේ තාත්තා ඇමතිද යකෝ ඌ කතාකරනකොට අපි දුවගන යන්න....ඌට ඕනෙනම් මෙහාට එන්න කියපන් අපිව හම්බ වෙන්න...දැන් සර්ත් එයි බං"
"අපිට බඩුවක් පෙන්නන්න ඕනේ කියල බං ඔය කතාකරන්නේ...ඕකා අද ඉස්කෝලේ ආවෙත් නෑනේ.කවුද දන්නේ මොකක් හරි ලොකූ බඩුවක් ගෙනත්ද කියලා අපි තුන් දෙනාටම... වරෙන්කෝ යන්න බඩුව බලල එන්න...."
"අනේ ඌ ගේන ලොකු බඩු....ඕකා කවද්ද බන් සීනි බනිස් එකකට වඩා ලොකු බඩුවක් ගෙනාවේ අපිටත් එක්ක කියලා...දැනුත් ගෙනල්ලා ඇති ලොකූ...බිබික්කමක් අපි දෙන්නටත් එක්ක කියලා...."
"වරෙන්කෝ යකෝ යන්න....බිබික්කම උනත් ඌ අපිටත් කෑල්ලක් දෙනවනේ.වරෙන්කෝ යන්න ..."
"මොන මළ කරදරයක්ද බං...ඔච්චර කියනවනම් යමුකෝ...උදේ කෑවට පස්සේ තාම මුකුත් කෑවෙත් නෑ...."
"තාම 8නේ බං..."
"ඉතින්...?"
"දැන් බඩගිනියි කිවුවේ..."
"මට බඩගිනි නිසා"
"ඉතින් උදේට කෑවා කිවුවේ...."
"කෑවා තමයි...දැන් බඩගිනියි....හැදෙන වයසනේ බං....ඉතින් මේ කාලෙට හොදට කන්න ඕනේ...අනිත් කාලෙට වගේ නෙමෙයි.මේ කාලෙට ශරීරෙට වැඩියෙන් පෝශ්‍ය පදාර්ථ ඕනේ....."
"අනේ උඹේ හැදෙන වයස....ඇයි යකෝ උඹ හදන්නේ ගෙදර මිනිසුන්ව හිගමනට දාන්නද පැය දෙකෙන් දෙකෙන් කාලා..."
"කට වහපන් බං...ගෙදර හිටියනම් මේ වෙලාවට අම්මා නෙස්ටම් එක හදාගන පස්සෙන් එලවනවා කවන්න."
"අනේ මගෙන් මුකුත් අහගන්නේ නැතුව හිටපන්.මම නොදන්නවැයි උඹලගේ අම්මා එළවන හැටි උඹේ පස්සෙන්...සුරංගනා කතා නොකියා බලපන් සජ්ජා ඉන්නවාද කියලා...."
"කෝ බං මේකා නෑනේ.මූ බොරුද දන්නේ නෑ බං කිවුවේ...?"
"අර මොකාද බං අර හල්ක් වගේ හිටගන අතවනන එකා...?"
"කෝ...කොහේද...?"
"අර අතන අර බයිසිකල් පාර්ක් එකේ...."
"අපිට මොකෝ බං...සජ්ජා ඕකට රිංගන්නේ නෑනේ.ඌට බයිසිකලයක් තියා විල්බැරක්කෙයක්වත් නෑනේ..."
"හූ...හූ...."
"අඩෝ අන්න අරූ හූ කියනවා...ඌට යකා ගහලද දන්නේ නෑ...."
"ඒ හූවනම් ටිකක් හුරුයි බං.තාත්තා ගහද්දී සජ්ජා අඩන්නෙත් ඔයවගේ හූ කිය කිය තමයි..."
"අර බලහන්කෝ ඌ හෙල්මට් එක ගලවනවා.අඩෝ ඒ සජ්ජා තමයි බං..."
"ඌ ඊයේ විතරනෙ බං ඉස්කෝලේ ආවේ නැත්තේ.එක දවසට කොහොමද ඌ ඔච්චර මහත්වුනේ...?අර බලපන්කෝ මාස 7ක බඩදරු අම්මා කෙනෙක් වගේනේ..."
"අනේ බොල වල් ඉබ්බෝ...ඒ ඌ ජැකට් එකට යටින් උගේ පොත්ටික දාගන....නොදකින් මී හරකා..."
"අම්මෝ ඇති යන්තන්...බැරි වෙලාවත් මූ බඩවෙලානම් එහෙම අපි කොහොමද මුගේ ගෙදර මිනිස්සුන්ට මූණ දෙන්නේ....දැන් තමයි මගේ ඇගට ලේ ටිකක් ඉණුවේ..."
"මූ බඩ වුනාම උඹ මොකටද මූණ හංගන්නේ....?ඒ මිනිස්සු දන්නවා උඹට එච්චර දෙයක් කරගන්න බෑ කියලා...."
"කාගෙද බං බයික් එක....?"
"කාගෙවත් ඒවා මම පදිනවද බං...මේක මගේ තමයි....ඊයේ ගත්තේ...."
"අම්මටසිරි....සිරාවට...පට්ටනේ.....උඹලෑ තාත්තා තපසටවත් යන්නද....?"
"අනේ පල හිපාටුවෝ යන්න....මේක මේ පාර පංතියේ 16 වෙනිය උනා කියලා තාත්තා මට අරන් දුන්නේ..."
"මොකා ....කී වෙනිය උනා කියලද....?යකෝ උඹලෑ තාත්තා දන්නේ නැද්ද පංතියේ ළමයි ඉන්නේ 18යි කියලා...?"
"නෑ බං.එයා හිතන්නේ අර ඉස්සර වගේම පංතියේ ළමයි 40-45ක් ඉන්නවයි කියල...."
"යකෝ බැරිවෙලාවත් මූ පංතියේ පළවෙනියා වුනොත් එහෙම තාත්තා මූට සබ්මැරීන් එකක් අරන්දෙයිනේ....වෙලාවට මූ 16 වුනේ..."
"මේ මම මෙත්න්ට ආවේ මේක උඹලට පෙන්නන්න.මම ගෙදර ලොරියේ බඩු වගයක් ගේන්න පංචිකාවත්තට යන ගමන්.මම යන්නම්.හෙට ඉස්කෝලේ ඇරිලා මේක දෙන්නම් උඹලටත් රවුමක් ගහන්න...."
"එතකොට උඹ අද පංති එන්නේ නැද්ද....?"
"නෑ බං.අද ලලන්තිත් ගෙදරනේ.ඒ පැත්තෙත් රවුමක් දාලා මේක ලලන්තිටත් පෙන්නගන යන්න ඕනනිසා මම ගෙදරට කිවුවා අද පංති නෑ කියලා..."
"හරි එහෙනම්...උඹ පලයන්...අපි හවස්වෙලා එන්නම් මළගේ පැත්තේ...."
"කාගේ මළගෙදරද...?"
"උඹේ...වෙන කාගෙද..."
"නොදකින් මූසලයා....තොපේ ඊරිසියාව මම බයික් එකක් ගත්තට....මම යනවා"
"ඒයි මේ උඹ හෙට ඉස්කෝලේ එන්නේ බයික් එකේද...?මාවත් දාගන වරෙන් හොදේ...."
"හරි එහෙනම් ලෑස්තිවෙලා හිටපන්.මම 7 වෙනකොට එන්නම් උඹලෑ ගෙවල්ගාවට"


"මොකෝ බං පයින්...අරූ ආවේ නැද්ද...?"
"නෑ බං...උදේ පාන්දර මැසේජ් එකක් එවල තිබුනා බස් එකේ එන්නේ කියලා."
"ඒ ඇයි...?මොකක් හරි අවුලක්ද දන්නේ නෑ බං....?මූ බයික් එක හප්පගනද දන්නේ නෑ...."
"අනේ මන්ද බං...ෆෝන් එකත් ඕෆ්....අර එන්නේ බල්ල මැරුන පොලිස්කාරයා වගේ....බලපන්කෝ මූණේහැටි...."
"මොකෝ බං උනේ...?කෝ බයික් එක....?"
"ඊයේ මාර වැඩක් වුනානේ බං....."
"ඇයි හැප්පුනාද....?"
"නෑ බං.....මම ලොක්ක වගේ පංචිකාවත්තේ ගිහින් බයික් එක නවත්තලා කඩවලට ගියා ලොරියේ බඩුටික ගන්න.එනකොට බයික් එකේ කණ්නාඩි දෙක උස්සලා...."
"නෑ....."
"නෑ නෙමෙයි බං....මට දෙලෝ රත්වුනා....පොඩ්ඩක්වත් දන්න එකෙකුත් නෑ...අතේ තිබ්බෙත් 1000යි ඉතුරුවෙලා.කණ්නාඩි දෙක නැතුව ගියොත් ගෙදරිනුත් බැණුම්.මම වටේ පිටේ එවුන් 2-3ගෙනුත් ඇහුවා.උන් ගනන් ගත්තෙවත් නෑ බං."
"උඹට තිබ්බේ පොලීසියට යන්න..."
"ඒ මොකටද...?අතේ තිබ්බ 1000ත් උන්ට දීලා එන්නද....?රෙද්දක් කියවන්න එපා බං...."
"ඉතින් කියපන්කෝ විච්ච දේ...."
"මම පුක්මූණ දාගන ඉන්නකොට එකෙක් ඇවිත් ඇහුවා මොකද මල්ලී සීන් එක කියල.මම ඌට ස්ටෝරිය කිවුවා.ඌ කාටද කෝල් කරල මට කිවුවා පල්සර් කණ්නාඩි 2ක් තියනවා.උස්සපු 2ක්.1000යි කියලා."
"ඉතින්..."
"අතේ තිබුනෙම 1000යි.මම ඉතින් විස්තරේ කියලා 500කට ඉල්ළුවා.මූ කැමති වුනේම නෑ බං.පස්සේ ඉතින් මොනව කරන්නද කියලා මාත් ගත්තා.මූ කණ්නඩි 2ක පෙන්නලා ඉක්මනට පත්තර කොලේක ඔතලා මට දීලා මෙතනදි දිග අරින්නත් එපා.උස්සපුවනේ කියලා ගියා"
"ඉතින් එහෙනම් අවුලක් නෑනේ...."
"හිටපන්කෝ ලබ්බෝ කියල ඉවරවෙනකම්....අන්තිමේදී එනකොට කන්නවත් කීයක්වත් නෑ අතේ.පැට්‍රළුත් ඉවරවුනා මගදී.තලාහේනේ ඉදන් ගෙදරටම බයික් එක තල්ළුකරගන ගියේ.පයින් මීටර් 100ක් යන්න බැරි මට යකඩ ගොඩකුත් තල්ළුකරන් හැතැක්ම ගානක් යනකොට තියන ආතල් එක කොහොමද කියලා හිතපන්කෝ...."
"හරි ඉතින්.කුණක් කෑවට කණ්නාඩි 2ක හම්බුනානේ...."
"හම්බුනා තමයි.ගෙදර ඇවිත් බලනකොට ඒ කණ්නාඩි 2ක මගේ තිබුන දෙකමයි බං....."
'ඒ කිවුවේ....?"
"ඊයේ අක්කගේ පොඩි එකා කණ්නාඩි දෙකේ අර පොඩි තරු ස්ටිකර් 2ක් ඇලෙවුවා.ඒ දෙක එහෙම්මම කණ්නාඩි දෙකේ තිබුනා බං.ඌ මගේ කණ්නාඩි දෙක හොරෙන් ගලවගන මටම ආපහු විකුණලා.මමනම් ආපහු ඔය හු.. අල්ලන්නේ නෑ මලාට......


කටුස්සා....

පිහිට....

සූනියම් රජුනි වර වර ඔඩ්ඩි දේවතා මෙහෙවර
භද්‍රකාලී මහා ලක්ෂ්මි හනුමන්තා හනිකට වර
මේ නරයන් දුක් සනහා පඬුරු ගන්න දුවගන වර
මගෙ පවුලට සැප සම්පත දෝතින් අරගන වර වර

භද්‍රකාලී මෑණියනි මේ ගැත්තට පිහිටවන්න
යාබද නිවසේ ගෙහෙමියා සත් කඩකට පුපුරවන්න
ඇගෙ දියණිය මේ පාරත් උසස් පෙළින් බිම දමන්න
ඒ පිහිටෙන් මගෙ දෝණිට දෑවැද්දත් සරිකරන්න

සිද්ධ සූනියම් දෙවියනි අසුපිට නැග මෙහි වඩින්න
මේ බඩ තඩියට කෙළවන මුදලාලිව සුන්කරන්න
ඒ කඩේට යන එන අය මේ කඩේට හරවලන්න
ලැබෙන පඬුරුවල පිහිටෙන් මගේ පවුල ගොඩනගන්න

මේ සිරිලක සුරකින තෙද විශ්ණු දේවයනි වඩින්න
මේ ගැත්තගෙ ගරාජයට යන එන අය වැඩි කරන්න
වටේ පිටේ ඇති වාහන කඩා දමා හප්පවන්න
ඔබෙ පිහිටෙන් අපෙ පවුලට අළුත් ජීප් එකක් ගන්න

මහ බල ඇති කදිර දෙවිඳ නෙත් දොළසින් වදාරන්න
මේ ගැත්තා ගත්ත අළුත් වාහනයට සෙත් පතන්න
දුකක් අනතුරක් නොමකර තව වාහන ලබා දෙන්න
ඒ පිහිටින් මගෙ ගෑණිට පුංචි කාර් එකක් ගන්න

මහා ලක්ෂ්මි දේව මවුණි කරුණාබර නෙත් යොමන්න
ඒ ගෙදරට ගෙනෙන සල්ලි ඒ නිවසෙම රඳවගන්න
සතුට ධනය මුළු නිවසෙම හැමදාමත් තියාලන්න
ඒ පිහිටින් මගේ අළුත් ගෙදර වැඩත් පටන්ගන්න

සොහොන් කාලි යක්ෂනියනි හනිකට මෙහි වැඩමලන්න

මේ දියණිට විණකල ඒ ඇගෙ පෙම්වතා හඳුනගන්න

අත්හැර යා නොහැකි ලෙසින් ඇගෙ පස්සෙන් ඇවිද්දන්න

ලැබෙන පඬුරු උසාවියෙදි පළවෙනි ගෑණිට ගෙවන්න

නාග කුරුළු සුනඛ සොහොන් පිල්ලු වහා අවදිවන්න

මේ අම්මගෙ පුතු ඉදිරූ ලේලි සොයා වහා යන්න

බොටුව කඩා හිස පාගා ගලන ලෙයින් පාට වන්න

දෙන පඬුරුන් පොඩි දෝනිව උපාදියට රට යවන්න

සුමන සමන් දිව්‍ය රජුනි සුදු ඇත් පිට වැඩමවන්න

මේ ඇත්තිගෙ නෙත් වියලා ඇගේ දුකට සවන් දෙන්න

දරුවෙක් නොරැදෙනා ගැඹට ඔබේ කුළුණු නෙත් යොමන්න

දරුවෙක් නැති මද්දුමීව සිංගප්පූරුවෙ යවන්න

දේවාලය තුල හිඳිනා බුදු රදුනි සමාවෙන්න

මගේ මුහුණ දිහා බලල එපා තවත් හිනාවෙන්න

සිල්පද පහ නොරැක්කාට ඔබත් පියෙක් බව සිතන්න

මමද නැතොත් මට රැවටෙන උන්ද වැරදි කියාදෙන්න

කටුස්සා....

නොමියන....

මැවෙන සිතුවිළි දැනෙන හැඟුමන් එකින් එක ගෙන ඉවතලා
සුළඟේ පාවෙන වරාමල සේ මගේ ලෝකෙන් පාවෙලා
සිතට වදදෙන අපේ මතකය ලොවට රහසින් සඟවලා
උදයෙ සුපිපුන පින්න මල සේ ඉන්න ඔහු තුරුලටවෙලා

නමුනුකුල සිප හමන සුළඟට සිතින් පෙම්බැන්දත් එදා
රැඳෙනු නොහැකිව හමන සුළඟත් දුකින් කෑගැසුවා මෙදා
දුටුවේ හැම මං අප කතාවේ නමුනුකුල පමණක්නිසා
කිසිකෙනෙකු ලොව දොසක් නොකියත කන්ද තාමත් ගොළුනිසා

එක්ව දුටු හැම හීන පොකුරෙම පාට තැවරුවේ ඔබනිසා
තනිව දකිනා හීන යායම පුරන්විය නුඹ දුරනිසා
මලක්වුන නුඹ නටුව මත කටු සුවඳ අමතක කලනිසා
ගලන ලේ බිඳු සඟවගන මම සිනාසෙමි නුඹ නැතිනිසා

පෙර පුරුද්දට නුඹේ සිනහව මැවී පෙනුනත් නෙතුමතින්
නුඹේ අතැඟිලි ඇදෙන රිද්මය සොයනමුත් කෙහෙරැලිමතින්
මගේ මුවඟට දැනුන සුසුමේ මතක සෙවුවද උනුහුමින්
එනු එපා යලි බිඳින්නට නුඹ හදක් තවමත් නැතිබැවින්


කටුස්සා....

හිමි අහිමි - 01.

"බීප්...බීප්..."
මේ මොකාද මේ මහ රෑ මැසේජ් එවන එකා...?

අඩෝ...එක්සෑම් ලේසිද?මේපාර ගොඩද?

මේ කවුද මේ...?කාටහරි වැරදිලා වෙන්න ඇති.පොඩි එවුන් මගුල් නටනවා මේ මහ රෑ ඇහැරිලා ඉදගන.
ක්‍රියා විරහිතවුන සිංදුව ආපහු දාගත්තු මම හෙඩ්පෝන් එක කනේ ගහගත්තා.

එදා දුරසිට දුටුව ඔබ නොව මෙදා ළඟසිට මා දකින්නේ
සදාකාලික නොවූ ලෝකයෙ සදා කෙලෙසද පෙම්කරන්නේ...

"බීප්..බීප්..."
ආපහු මේ මගුල...

මොකද ඩෝ සද්ද නැත්තේ? නිදිද?

මොන රෙද්දක්ද මේ?

ඔයාට වැරදිලා.මම ඔයාගේ යාළුවා නෙමෙයි.නම්බර් චෙක්කරලා බලන්න

සොරි.ඒත් මගේ ළඟ තියෙන්නේ මේ නම්බර් එක.මම උදේට හොයාගන්නම්.තෑන්ක්ස් 

"මහත්තයා....එදා ලොර්ඩ් 3ක් නෙමෙයි ගෙනල්ලා තියෙන්නේ.4ක් ගෙනල්ලා."
"ඒක තමයි මම කිවුවේ...මම බැළුවේ නැත්තන් අපරාදේ.මීට පස්සේ ඔක්කොම එක පාර ගන්නේ නැතුව එන එන ලෝර්ඩ් එකට ඒ සැරේම බිල අරගන යන්න.එතකොට පැටලෙන්නේ නෑනේ.කොහොමත් උඹලගේ මහත්තයට සල්ලි වැඩියිනේ.අපරාදේ මට නොකිය ඉන්න තිබුනේ"
"හි..හි..සල්ලි වැඩියි තමා.පුළුවන්නම් මහත්තයගෙන් 10,000ක් ඉල්ලගන ඩීසල් ගහගන එන්න කිවුවා..."
"ඔන්න ඉතින් කුණුහරප කියනවනේ.එක්කෝ කලින් කියල තියන්න ඕනේ.මේ උදේ පාන්දර මගේ යකා අවුස්සනවා.අතේ තියෙන්නෙත් 7000යි....ම්ම්...හරි..මේ 5000 අරගන්නවා දැනට.ඊළඟ එක එනකොට මම ඉතුරු එක දෙන්නම්.තොපේ මහ එකාට මෝල් කලන්තේ."
මේ කවුද..."හරි හරි...පියසේන යන්න.අර බිල අරගන යන්න අත්සන්කරලා"
"හෙලෝ...හෙලෝ...කවුද මේ....හෙලෝ...."
"හෙලෝ....."
"ඔවු කියන්න..මට ඇහෙනවා...."
"හෙලෝ...මම තමයි ඊයේ රෑ ඔයාට වැරදිලා මැසේජ් කරපු කෙනා..."
"ආ....ඔයාද මේ...යාළුවා පාඩම්කලාද කියලා අහනවා.ඔය නෝනා මහත්තයා මහ රෑ තිස්සේ ඇහැරගන මැසේජ් කරන්නේ ඔයාට පාඩම් කරන එක අගුණ නිසාද..?"
"අනේ නෑ...එයා මේ පාර A\L'ස් කරනවා.ඒකයි ඇහුවේ..."
"එයා A\L කරනවා.ඔයා මොනවද කරන්නේ...?"
"මම මේ පාර කරන්නේ නෑ."
"ඇයි...?"

"මම ගියපාර කලා.දැන් කැම්පස් පටන්ගන්නකන් ගෙදර.යාළුවා මේ පාරත් කරනවා.ඒකයි එයාට මැසේජ්කලේ..."

අප්පා..ඉඳල ඉඳලා කෙල්ලෙක් කතාකලා.ඒකත් දරුකමට හදාගන්න පුළුවන් සයිස් කෙල්ලෙක්.

"ඉතින් දැන් මොන යුනිවර්සිටිද යන්න ඉන්නේ...?"

"තාම දන්නේ නෑ අයියේ...ඒක තාම ආවේ නෑ"

"අයියේ...?මම අයියෙක් කියලා කොහොමද දන්නේ...?"

"දන්නේ නෑ...ඇයි අයියෙක් නෙමෙයිද? කට හඬින්නම් එහෙම පේන්නේ නෑ..."

මමත් පොඩී එවුන් නලවන්න ගිහින් නානවාද කොහේද...කටට එන ඒවා කොහොමද කියන්නේ ඉතින් මේ පොඩි එකෙක්ට...

"අයියෙක්නම් තමයි.ඒත් ඔයාට වඩා ගොඩාක් ලොකු කෙනෙක්..."

"ගොඩාක් කිවුවේ....අලියෙක් විතර ලොකු කෙනෙක්ද...?"

"ගොඩාක් කිවුවේ මෝඩයෝ වයසින්.ඔයාට වඩා අවුරුදු 10ක් විතර වැඩිමල් අයියෙක් මම."

"ආනේ...අපේ ලොක්කයියගේ වයස...."

"ලොක්කයියා කියන්නේ....තවත් අයියලා ඉන්නවද...?"

"ඔවු...ලොක්කයි, පොඩ්ඩයි,මමයි...."

"දැන් කෝ ඒ අය...?"

"ලොක්කනම් බැඳලා වෙනම ඉන්නේ.පොඩ්ඩා පේරාදෙණිය කැම්පස් එකේ"

"එතකොට ගෙදර ඉන්නේ මේ ඇටිකිත්තා විතරද..."

"ඇටිකිත්තා....තලනවා කට මට ඇටිකිත්තා කිවුවොත්...."

"අතින්ද දන්නේ නෑ..."

"මොනවද...?"

"තලන්නේ...."

"නෑ...මෝල් ගහෙන්"

"හිටගනද...?"

"නෑ...ඉඳගන..ඇයි අවුල්ද..."

"අපෝ නෑ...කිසි අවුලක් නෑ...කෝ දැන් අම්මයි තාත්තයි...?"

"ඒ අය කුඹුරට ගිහින්."

"ඉතින් ඔයා මොකද ගෙදරටවෙලා කරන්නේ...යන්න එපැයි ඒ අයත් එක්ක..."

"ගිහින් කරන්න වැඩක් නෑ අයියෝ...තාම පැලනේ..."

"පඹයෙක් හදලද තියෙන්නේ කුඹුරේ...?"

"නෑ...ඇයි?"

"ඉතින් පඹයට ඉන්න පුළුවන්නේ..."

"ඔවු...ඔවු...මම මේ ලෑස්තිවුනේ හෙට ඉඳන් යන්න පඹයට"

"දැන් මෙච්චර කතා කරනවා.ඔය ගෑණු ළමයගේ නම මොකද්ද...?"

"ශාලිකා...ඔය පිරිමි ළමයගේ නම?"

"මුදිත....කොහේද නංගි ඉන්නේ ඕගොල්ලෝ...?"

"පදවිය....ඔයා...."

"දැන් ඉන්නේ අනුරාධපුර"

"ඇයි දැන් ඉන්නේ...?අනිත් වෙලාවට වෙන කොහේ හරිද ඉන්නේ...?"

"මෙහේ ඉන්නේ ජොබ් එකට.ගම මෙහේ නෙමෙයි.ඒකයි."

.............................................................

.............................................................

"ඔයත් ශෝක්"

"ඇයි...?"

"මාත් හෙන පාළුවෙන් හිටියේ අද.කතාවෙන් කතාව ගානක්වත් නැතුව ගියා..."

"ඇයි අද වයිෆ් කතාකලේ නැද්ද....?"

"නෑනේ...ඒකා අද අනිත් මිනිහා හම්බවෙන්න ගිහින්.."

"අනේ...කියනවකෝ..."

"වයිෆ් කෙනෙක් ඉන්න මම තාම මැරි කරලා නෑ"

"ශික්...අවුරුදු 29ත් පහුවෙන්න ආවා.තාම බැඳලා නැද්ද...?මෙලෝ රහක් නෑ.."

"ඇයි රහද බලන්න මාව කෑවද....?"

"කන්න ඕනේද ඕකට...බලනවකෝ අපේ ලොක්ක...ඒකට දැන් අවුරුදු 3ක් කෙල්ලෙකුත් ඉන්නවා."

මේකි මගේ රෙදි ගලවනවද මංදා...බේරගනින් මුඩ්ඩා උඹේ නම්බුව.... මොකද මේකිට කියන්නද නොබැඳ හිටියට මටත් ළමයි ඇති කියලා.

"ළමයි හම්බවෙන්න ඉතින් බඳින්නම ඕනේකමක් නෑනේ....කවුද දන්නේ ලොක්කට වඩා මට ළමයි ඉන්නවද කියලා...."

"ඔවු ඉතින් ....කියන්නත් බෑ තමයි.අපි කොහොමද දන්නේ...?"

"ඒකනේ...මේ මෝඩයෝ....පදවිය කොහේද ඔයගොල්ලෝ ඉන්නේ....?"

"පදවිය කිවුවට පදවියේ ඉඳන් කිලෝමීටර් 30ක් යන්න ඕනේ.ඒ හරියට කියන්නේ පරාක්‍රමපුර කියලා..."

"අම්මෝ...ඩොටේනේ....දවල්ටත් ටෝර්ච් ගහගන නේද යන්නේ...?"

"ඒ මොකටද...?"

"කැලේනේ.ඉර අවුව වැටෙන්නේ නෑනේ කැලේ නිසා.ඒකයි."

"අනේ යනවා යන්න...මෙහේ කැලේ නෑ."

"යනවා යන්න බොරු නොකියා."

"මම තියනවා හොඳද..."

"හරි හරි ඉතින්...විහිළුවක් කලේ.මමත් ලබන මාසේ විතර පදවියට එයි ගොඩක් වෙලාවට..."

"ඒ මොකටද..."

"මගේ යාළුවෙක් ඉන්නවා කැනඩාවේ.එයා පදවිය සෙන්ට්‍රල් එකේ ළමයි වගේකට බඩු වගයක් දෙන්න එනවා ලබන මාසේ.වකුගඩු ලෙඩේ නිසා තාත්තලා නැතිවුන ළමයි වගේකට.ඒ අයත් එක්ක ගොඩක් වෙලාවට මාත් එයි."

"මේ...ඒ එනකොට මටත් මොනවහරි අරගන එනවා හොඳේ... කනබොන දෙයක්.."

"හරි අරගන එන්නම්.පදවියට ඇවිත් අරගන යන්න වෙයි."

"මොකද්ද ලෝභයෝ...අනුරාධපුරේ ඉඳන් පදවියට ඇවිත් ඔය පොඩ්ඩ දුර එන්න බැරිද...?මහ ලෝභ කුණෙක්.කොටියම කන්න ඕනේ..."

"මට වෙන වැඩ නෑනේ මේ හපුටියන්ට කන්න බොන්න ගෙනත්දෙන්න කිලෝමීටර් 30ගානක් ඇවිත්..."

"හරි හරි...මට ඕනේ නෑ...මේ අයියේ..මම තියන්නද..?අම්මලා එන්න කලින් උයන්න ඕනේ..."

"හුටා...ඔයා උයන්නත් දන්නවද....?"

"මේ....මට හොඳට උයන්න පුළුවන් හරිද...එන්න එපා අපහස කරන්න..."

"හරි...හරි...එහෙමයි කියලා අපි පිලිගමුකෝ...හරි නංගෝ...ගිහින් එන්න..."

"බුදුසරණයි අයියේ...බායි.."

"පරිස්සමෙන් ඉන්න නංගී..බායි"

ඒ විදිහට පටන්ගත්තු අපේ සංවාදය එදා ඉදන් හැම දවසකම දිගටම පැවතුනා.ගොඩක් වෙලාවට මහ රෑ එළිවෙනකම් අපි කතාකලා.අයෝමිත් එක්ක තිබුන සම්බන්ධය නැතිවුනාට පස්සේ අවුරුදු එකහමාරක් විතර කිසිම කෙල්ලෙක්ට ලං නොවුන මට ඔයාගේ කටහඬ කාන්තාරෙට වහින වැස්සක්ම වුනා.ඒත් කවදාවත් ඔයාගැන වැරදි හැඟීමක් ඇතිවුනේම නෑ මට.මම එදා ඉඳන්ම ඔයා දිහා බැළුවේ පොඩි එකෙක් දිහා බලන විදිහට විතරමයි.ඊට එහා කිසිම දෙයක් මට හිතුනෙම නෑ.සමහරවිට ඊට එහා යන හැඟීමකට එන්නනොදී මමම දොර වහගන ඉන්න ඇති.ඒත් මට ඒක එහෙමට අමාරු දෙයක් වුනෙත් නෑ.කවදාවත් සංවර නොවුන මගේ වචන, හැසිරීම, හැඟීම් ඔයා ඉස්සරහා ගොඩක් සංවරවුනා.ඔයත් එක්ක කතා කරන කොට ඒ නැහැදිච්ච මුඩ්ඩව මතුවෙන එක නවත්තගන්න මම බොහොම අමාරුවෙන් ඉගනගත්තා.මටත් නොදැනීම මම අළුතින් අත්තටු හම්බුන කිරිල්ලියෙක්ට පාර පෙන්නන රේඩාර් එකක් බවට පත්වුනා.

"අයියේ...මම මේ අඟහරුවාදා අනුරාධපුරේ එනවා."

"තනියම....?"

"නෑ...තාත්තා එක්ක.යුනි යන්න මෙඩිකල් එක ගන්න.එදා ඇවිත් නැන්දලගේ ගෙදරට මාව දාලා තාත්තා යනවා.බදාදට මාමත් එක්ක ගිහින් මෙඩිකල් එක ගන්නවා"

"එනකොට එහෙනම් මට ලොකූ අඹ මල්ලක් ගේනවා හොඳේ...නැත්තන් දන්නවනේ...මැදවච්චියෙන් එහාට එන්න දෙන්නේ නෑ..."

ආආ...බලාගමු එහෙනම්...මම මේ කතාකලෙත් අඹ පෙරේතයට අඹ ගෙනත් දෙන්නද අහන්න...දැන්නම් ගෙනෙත් දෙන්නෙම නෑ."

"මාලුවා නහින්නෙත් කටනිසා කියලා කැස්බෑවා කිවුවළු...හරි හරි ඉතින්...අපි දෙන්නා යාළුයිනේ....ගෙනත් දෙනවා හොඳේ..."

"නෑ...නෑ...ගෙනත් දෙන්නෙම නෑ...මැදවච්චියට වෙලා රැකගන ඉන්නවා...."

"ඔවු ඉතින් ගෙනාවත් දෙන්නේ කොහොමද...?දෙන්න විදිහක් නැති නිසා දැන් බයිලා කියවනවා..."

"අඟහරුවාදා හවසට අපි උඩමලු යනවා.එනවද....?ආවොත් අඹ කන්න පුළුවන්..."

"අපි කිවුවේ...?"

"අපි කිවුවේ මායි ,නැන්දගේ පොඩි දුවයි, මල්ලියි..."

"ඉතින් මෝඩයෝ රෑවෙලා ලොකු අය කවුරුත් නැතුව එන්න දෙනවද...?"

"මේ..මෝඩයෝ...නැන්දලා ඉන්නේ උඩමලුව පොලිසිය පාරේ.අපි වෙනදත් එහෙම එනවා.පණ්ඩිතයා නොවී එනවද...?"

"හරි ඉතින්...අඹ දෙනවනම් එන්නම් ඕනේ තූත්තුකුඩියක....ඔයා ඇවිත් මට කතාකරන්න.මම එන්නම්."

"කෝ...කොහේද ඔයගොල්ලෝ ඉන්නේ...?"

"දෙවනි මල්කඩේ ගාව.ඔයා කොහේද ඉන්නේ...?"

අපි මීට ඉස්සර කවදාවත් හම්බවෙලා නෑ.ඔයා කොහොමද,මම කොහොමද කියලා දැනගන්න කිසිම උවමනාවක් තිබුනෙත් නෑ අපි දෙන්නටම.අඩුමගානේ ඔයා සුදුද,කළුද කියලා අහගනවත් නෑ දෙන්නම.ඒත් ඔයාව දැකපු පළවෙනි පාරම මගේ හිත ගැස්සුනේ නෑ කිවුවොත් ඒක පුදුමයක්.ඒත් ඒ එක්කම මගේ හිත අගුළු දාගන්න මට පුළුවන්වුනා ඉක්මනටම.

"කෝ..කොහේද මල්ලි ගියේ...?"

"එයා අපිව මෙතන දාලා රස්තියාදුවේ ගියා.8 වෙනකොට මෙතන්ට එනවා කිවුවා.මේ...මේ බෑග් එක වාහනේට දාලා එන්නකෝ.මේක උස්සගන යන්න කරදරයිනේ...."

"මොනවද මේ...?"

"හා...හා...යනවා බබා නොවී...අඹ ගෙනාවේ නැත්තන් එන්න දෙන්නේ නෑ කිවුවා.දැන් බබා වෙන්න හදනවා..."

"මේ බෑග් දෙකේම අඹද...?"

"අනිකේ පැශන්...."

"ඔයා මාරයිනේ...දාන්න 5ක්..."

"මම දන්නවනේ පෙරේතයා ඔය ජාති දෙකට මැරෙයි කියලා.හැබැයි පැශන්නම් ඉදිලා ගොඩක්.රැළිත් වැටිලා ගොඩක් ගෙඩි..."

"කමක් නෑ.ඒවා තමයි රස....ආ මේක හෑන්ඩ් බෑග් එකට දාගන්න.මල්ලිටත් දෙන්න..."

"වෙලාවට දුන්නේ...මට මුකුත් ගෙනාවේ නැත්තන් මම මේ මළුදෙක විසිකරනවා කියලා හිතන් හිටියේ...."

"විසිකලොත් ඉතින් යන්න නෙමෙයි මෙතනින්...කෝ දෙන්න මම ඔය දෙක දාලා එන්නම්.වැරදිලාවත් විසිකලොත් එහෙම...."

"පෙරේතයා...."

........................

..........................

"මොන මල්ද ගන්නේ....?"

"සුදුමල් වට්ටියක් ගන්න...නංගිට නෙළුම් ඕනෙළු..."

"ආ...මල් ටික ගන්න.මම අනික්වා ගන්නම්...."

"ආනේ....සුදර්ශි.....අක්කේ...මගේ ඉස්කෝලේ යාළුවෝ ටිකක්....මම ඒ අයත් එක්ක යන්නද....?"

"එතකොට මම...?"

"ඔයාලව මම හොයා ගන්නම්.රුවන්වැලි සෑයට යන්නේ නෑනේ...?"

"නෑ නංගී...එහේ යන්න වෙලා නෑ.ඔයා යන්න.මම අක්කව බලාගන්නම්..."

මෙහෙමවත් කෙල්ලෙක් එක්ක පන්සල් යන්න හම්බුන චාන්ස් එක මිස් කරගන්නේ කොහොමද...?"

"යමු ඉතින්...එනවා...ඇයි බයද මම ඔයාව කයි කියලා...?"

"හහ්...ඒවා කොහේද මාත් එක්ක...ගහනවා උස්සලා පොළවේ මාව කන්න ආවොත්..."

"දොඩම් ඇට දෙකක් උස නෑ..මාව උස්සලා ගහන්න කල්පනාව....එනවා යන්න වීදුරු බට්ටා..."

"ඇගපත ලොකු උනාට හිතන් ඇති මහලොකු කෙරුමෙක් කියලා.කකුලෙන් උස්සලා ගහන්නේ ගෙම්බා පොලවේ ගැහුවා වගේ...උස මහත විශබීජේ...."

"කටට එන ඒවා කියන්න බෑ තෝ පොඩි එකා නිසා...වර යන්න...වටේ පිටේ මිනිස්සු හිතයි ඇත්තට රංඩුවෙනවා කියලා....."

"හි..හි..යමු.."

"අපරාදේ....නාමල්ට එන්න බැරිවුනේ...එයා හරි ආසයි වැවුමාලු කන්න...."

"කෑම ටිකනම් රසයි තමයි...මටත් දැන් ඉස්මුරුත්තාව වගේ..."

"ඔවු බං...මටත් එහෙමයි...ගොඩකාලෙකින් රසට කෑවා.ඒ මිනිස්සු මොනවා හිතනවද දන්නේ නෑ...."

"මොනවා හිතන්නද...හරි අහිංසක මිනිස්සු ටිකක් දිලා...."

"හම්ම්...හරි හොඳයි තමා ඔක්කොමල්ලම...කොහොමත් ගම්වල මිනිස්සු ගාව තාම මනුස්සකම ඉතුරුවෙලා තියනවා අපේ එවුන්ට වඩා....හරියට දුක්වුනා අඹ නැතුව උඹට දෙන්න..."

"කොහේද...අර මෝඩයා මාව කාලා. ගෙදරටත් කියලා මම අඹවලට පෙරේතයි කියලා....පොඩි එකත් නිදි.කමලත් නිදි.."

"හම්ම්...කමලටනම් බත් මතටම නින්ද ගිහින්ද කොහේද...මුඩ්ඩෝ...මේ.."

"අහපන් ඉතින්..."

"තාම පරණ මතක එක්කද ජීවත්වෙන්න හදන්නේ...?"

"පරණ මතකද දන්නේ නෑ...ඒත් තාම අළුත් කෙල්ලෙක් ගැන හිතන්න මගේ හිත ෆිට් මදි කියලා දැනෙනවා බං..."

"අයෝමිට වරදක් කියනවා නෙමෙයි.ඒත් ඒකට තව හිතන්න තිබුනා.කොහොමකලත් දැන් ඒවා ඉවරයි බං.දැන්වත් අළුත් ජීවිතයක් ගැන හිතපන්..."

"මට කෙල්ලෙක් හොයලදීපන්.එතකොට මම හිතන්නම්..."

"හැම තිස්සෙම වැරදි තීරණ අරගන ඒවා හරිගස්සන්න යන්න එපා.දැන්වත් හරි තීරණයක් ගනින්.උඹ ගැන කතාකරන කොට නාමල් හැමදාම බනිනවා උඹට අතට ආපු චාන්ස් එක මිස් කරගත්තා කියලා.දෙන්නම එකට වීසා ඇප්ලයි කරලා හම්බුනහම අයෝමි නිසා උඹ මෙහෙ නතරවුනා.ඒ පාර ගියානම් අද උඹට PR එකත් හම්බවෙලා..."

"ඒකා ඉතින් මාත් එක්ක කතාකරන හැම දාමත් බනිනවනේ...ඒවා දැන් වෙලා ඉවරනේ...හදිස්සියේ හරි මට රටදාලා යන්න උනොත් මාව ගනින් හොඳේ..."

"ඔච්චර සැහැල්ළුවෙන් ඉන්නේ කොහොමද බං උඹ ;හෙන දුකක් හිතේ තියාගන....?"

"කවුද කියන්නේ මම දුකින් කියලා....බයිලා..."

"මගෙන් කුණුහරප අහගන්නේ නැතුව හිටපන් බං...කෙල්ලෙක් නැතිවෙන්න කෙල්ලෙක් එක්ක යාළුවුන එකා අවුරුදු 2ක් තිස්සේ කෙල්ලෙක් එක්ක යාළු නොවෙන්නේ විඳවන නිසා නෙමෙයි....?"

"පිස්සුද බං...මම කෙල්ලෙක් නැතුව ඉන්නකොට දැනෙන සොමිය විඳිනවා...."

"අනේ මේ...මගේ කට අවුස්සන්නේ නැතුව හිටපන්...මේ...ශාලිකා ගැන මොකද හිතන්නේ...?"

"මේ...පිස්සු කෙලින්න එපා බං...ඒකි පොඩි කෙල්ලෙක්.තාම ජීවිතේ දකින්න පටන්ගත්තා විතරයි.මට ඒකි ගැන එහෙම දෙයක් හිතිලම නෑ."

"මම නාමල්ට ඊයේ රෑ කිවුවා දවල්ට කන්න උඹ දන්න කෙල්ලෙක්ගේ ගෙදරට යනවා කියලා.නාමල් කියනවා උගේ වැඩේම ගම්වල ඉන්න කෙල්ලන්ට අතින් වියදම් කරලා කොළඹ පෙන්නලා උන්ව කොළඹ කෙල්ලන්ටත් වඩා කොළඹ කරලා හූල්ල හූල්ල ඉන්න එකළු.මේකත් එහෙම එකක් වෙන්න ඇති කියල තමයි නාමල් කියන්නේ."

"හිටපන්කෝ අද කතාකලහම මම ඕකට කියල දෙන්න..."

"සිරාවට...උඹ ගැන කල්පනා කරනකොට ඒ කතාව වැරදිත් නෑ තමයි.ඒත් මුඩ්ඩෝ මේ කෙල්ල හරි වෙනස් බං..."

"මගුලක් කියවන්නේ නැතුව හිටපන් බං...අපි දෙන්නගේ වයස පරතරය අවුරුදු 10ක්. ඒකි පොඩි එකියෙක් තාම.ඕවා ඒකිට කියන්න ගිහින් මේ තියන සම්බන්දෙත් නැතිකරපන්කෝ පුළුවන්නම්..."

"උඹට තාම කෙල්ලෙක්ගේ ඇස් කියන දේවල් තේරුම්ගන්න බෑ නේද....?තේරුම් නොගන්නවා නෙවෙයි.උඹ තේරෙන්නේ නෑ වගේ ඉන්න හදනවා.උඹ උඹවම රවට්ටගන්නවා.නැත්තන් ඒ ගෙදරට ගියවෙලාවේ ඉදන් උඹ දිහා බල බල අකුණු ගහපු ඇස් අදුරගන්න බැරිතරමට උඹ මෝඩයෙක් නෙමෙයිනෙ...."

"..............................."

"ඇයි උඹ කතා නොකරන්නේ...?හිත රවට්ටගන්න හදන්නෙපා බං....ඒ කෙල්ල නොගැලපෙනවනම් නොගැලපෙන්නේ ටිකක් දුර වැඩිකම මිසක වෙන දෙයක් නිසා නෙමෙයිනේ.ඒ පවුල් පරිසරයත් කියන්න වැරද්දක් ඇත්තෙම නෑ.කෙල්ලගෙත් කියන්න වැරද්දක් නෑ.උඹ උඹටම සීමවල් දාගන තවම අතීතයේ ජීවත්වෙනවා...."

"කටවහගනින් බං...අපරාදේ අරූ එන්නේ නැතුව උඹව විතරක් තනියම එවුවේ මේ ගමන යන්න."

"නාමළුත් ආවනම් උඹේ කන්දෙක පුරවයි අද....දැන්වත් ගොඩක් සීරියස් ගන්නේ නැතුව සැහැල්ලුවෙන් හිතන්න පටන්ගනින්.අවුරුදු 10ක් කියන්නේ මහාලොකු පරතරයක් නෙමෙයි කසාදෙකට."

"හම්ම්....මට දැන් මගේ ජීවිතේ කිසිම දෙයක් බලෙන් කරගන්න ඕනේ නෑ.දෙයක් වෙන්න තියනවනම් වෙයි.බලමු.....වෙනදෙයක් වෙයි."

-මතුසම්බන්ධයි-


කටුස්සා...

වටිනාකම....

"පොඩ්ඩී...ඒයි පොඩ්ඩි...නැගිටිනවා...බලනවා වෙලාව කීයද කියලා.....අද ඉස්කෝලේ යන්නේ නැද්ද...?මහ රෑ වෙනකන් මොනවා කරනවාද මන්දා ටීවි එක ඉස්සරහටවෙලා...පාඩම් කරන්න කිවුවහම තමයි පොත අතට ගත්ත ගමන් නින්ද යන්නේ....නැගිටිනවා.ගිහින් ලෑස්තිවෙනවා ඉස්කෝලේ යන්න...."
හුටා....පරක්කුවෙලා නේන්නම්.යකෝ..දැන් කොහොමද ස්කූල් බස් එක අල්ලගන්නේ.කෝච්චියේ පිහිට තමයි අද.ඒත් කොහොමද තනියම යන්නේ...එපා වෙනවා අප්පා...මේ ටීවි වල ෆිල්ම් පෙන්නන එවුන්ව අල්ලලා ගස් බඳින්න ඕනේ.අපි වගේ ඉගනගන්න දරුවන්ව මුන් නොමග යවනවා ෆිල්ම් පෙන්නලා.
"තාම නිදිද...? මගේ යකා අවුස්සන්නේ නැතුව නැගිටිනවා.අවුරුදු දාහතකුත් වුනා.තාම අපි නැගිට්ටවන්න ඕනේ තොපිව.අපිට ටිකක් නින්ද ගියොත් එදාට ඉස්කෝලෙත් නෑ.තොපිට වියදම්කරන සල්ලි හොඳයි...."
"ස්ස්ස්...කෑගන්න එපා අප්පා.වටේ පිටේ අය හිතයි ඔයයි තාත්තයි රංඩුවෙනවා කියල.එහෙම හිතුවොත් ඔය දෙන්නටමනේ හොඳනැත්තේ.මිනිස්සු වැරදියට හිතයිනේ.......මොකද මොකද...හිනාව හිරකරගන ඉන්නේ...?ඔන්න අපිනම් දැක්කේ නෑළු හොරෙන් හිනාව තද කරගන්නවා..."
"මේ...වටේ පිටේ අය හිතන විදිහ ගැන අපි බලා ගන්නම්.ඒ ඔක්කොම දන්නවා මේ නැහැදිච්ච එකියෙක් හදාගන අපිට තියන වදේ.යනවා.ගිහින් ලෑස්තිවෙනවා..."
"මේ යනවා මැඩම්.මේ...කාලා යන්න වෙලාව නෑ.කෑම එක ඔතන්න.මම ගිහින් කන්නම්.ලොකූ....එකක් හොඳේ...උම්ම්ම්මා...."
"යනවා යන්න කුණුකෙළ නොගා මගේ මූණේ..."

හොඳ වැඩේ පොඩ්ඩි උඹටත්.රන්බීර්ව බලන්න ඇහැරලා හිටියා.දැන් පලයන්කෝ තනියම.අනික් එවුන් දැන් බස් එකේ ඇති.
කෝ මේ ටූත් පේස්ට් ටියුබ් එකේ ටූත් පේස්ටුත් නෑ.හම්මේ...හිස් බඩ ඉඳගන මේක මිරිකන්නේ කොහොමද...?ඔය ඇති..ඔය ඇති...මැද ගනින් දත් ටික ඉක්මනට.

දීපිකායි රන්බීරුයි ලවු කරනවා බලන් ඉඳලා මොනවද බොට හම්බුනේ.දැන් ඉතින් ලෑස්තිවෙලා දුවපන්කෝ පැයට හැතැම්ම හැටපහයි තුන්කාලට.

ඒවගේද අප්පා රන්බීර්ගේ සුදුපාට කුක්කු මූණ...හැ..ක්..තුක්...

ගොන් මෝඩි...ඒලෙවල් වලට තව මාස 3යි.තෝ උන් මගුල් නටනවා බලපන්.පොතක් අතින් අල්ලනවද ගෙදර ආවහම...

දීපිකාගේ හයිට් එකනම් මරු...මාත් තව අඟල් 3-4ක් උස ගියානම් හරි.එතකොට මාත් ඒ ගානට ඉඳී....ඇඇ......තුක්......

අදනම් හතාමාරට යන්න වෙන්නේ නෑ.ගලවපන්කෝ තුත්තිරි ඉතින්...හුටා...ගවුම දනිස්සට වඩා කොටද...?නෑ...නෑ...ශේප්...නැත්තන් එහෙම අර තඩි ගෑණී වාටියත් ලෙහයි.

මේ මොකද අප්පා කවුන්ටරේ සෙනග නැත්තේ....? 6.40 ගිහින්ද?...ඒක ගිහින්නම් උඹ මලා තමයි පොඩ්ඩි....කවුන්ටරේ අද අර සුදු අයියත් නෑ.නාකි අංකල් කෙනෙක්නේ ඉන්නේ...

"අංකල්...6.40 ගියාද?"
"දැන් 6.43යි නේ.ඒක යන්නේ 6.40ට..."
"අප්පට බොල මුගේ ගනන්...මූ හෙන ආතල් එකේද කොහේද ඉන්නේ කෝච්චිය වෙලාවට ආවට.සමහරවිට මේකගේ මුළු සර්විස් එකේදිම කෝච්චියක් වෙලාවට ආවම වෙන්න ඇති.ඒක තමයි මූ රජවුනා වගේ ඉන්නේ....නොදකින් නාකි පප්පා....
"ගම්පහට යන ඊළඟ එක කීයටද තියෙන්නේ...?"
"ආපහු තියෙන්නේ 7.05ට"
අදනම් තුත්තිරි නෙමෙයි.මැඩම්ගේ සුදු කෙසුත් ගලවන්න වෙයි මට.මටමමනේ වෙන්නේ...හොඳ වැඩේ පොඩ්ඩි උඹට.අයියෝ...රන්බීර්.
"ගම්පහට එකක් දෙන්න"
මොකාද මේ මගේ ඇග දිගේ නගින්නේ...?හැටි, කැස්වටුවෙක් වගේ....
"මටත් දෙමටගොඩ එකක්..."
ඇයි වදේ...මුනුත් කොල්ලොද...? මං වගේ හුරුබුහුටි කෙල්ලෙක් ඉන්නකොට ඔළුවට උඩින් අතදාලා ටිකට් ඉල්ලන්නේ....අම්මපා අපේ එකෙක්වත් නැතිවුන හැටි මෙතන...හිටියනම් කලිසම ගලවනවා ඔළුවෙන්.
"රුපියලක් තියනවද...?"
"නෑ අංකල්..."
"ඔය මහත්තයා ලඟ රුපියලක් තියනවද..?"
"නෑ.."
"මාරු නැතුව මම කොහොමද ඉතුරු දෙන්නේ....ආ...මෙතන රුපියල් 2ක් තියනවා.ඔය දෙන්නා පස්සේ බෙදාගන්න..."
බෙදා ගන්න කියන්නේ අංකල් හිතුවද දන්නේ නෑ මගේ ගාව අඬුවක් තියනවා කියලා මේක දෙකට කපන්න.අවුලක් නෑ.ටොපියක්වත් කන්න බැරියැයි.

මොන මල මගුලක්ද...මූ මගේ දිහා බලනවා බලනවා ඉවරයක් නෑනේ...හැටි පොලොස් කොට්ටෝරුවගේ...ඔහොම බලන්න එපා මෝඩියේ...ටිකක් ගණන් උස්සලා හිටපන්.උඹත් හරියට හැසිරෙන්නේ මීට කලින් උඹ දිහා කොල්ලෝ බලලා නෑ වගේනේ....

අන්න ආයි පාරක් බලනවා....එහෙමටම අවුලක් නෑ ඉතිං....පැත්තෙන්නම් ටිකක් අමීර් වගෙයි.ඒත් රැවුල තමයි අප්සට්.ඒක වැවුවනම් මූනේ තියන කැහැටු ගතිය පෙන්නේ නෑ.අන්න ආපහු බලනවා...අහක බලපන්.අහක බලපන්...

කන් දෙකනම් ගානට තියනවා.නහයත් අවුලක් නෑ.කොඩේ තමා අවුල.තව ටිකක් වවලා ස්ට්‍රේට් කලානම් ගති.මම හිතන්නේ තාම ට්‍රේනින් වෙන්න ඇති.ඒකනේ අත් කොටට ඇඳලා යන්නේ.ටයි දාන්නේ නැත්ද.....?එහෙනම් වැඩක් නෑ...පොඩි රස්සාවක්ද දන්නේ නෑ කරන්නේ...නෑ..නෑ..සමහර විට ටයි එක බෑග් එකේ වෙන්න ඇති.ඔෆිස් එක කිට්ටුකරලා දාගන්නවා ඇති.මොන පාට ටයි එකද්ද දන්නේ නෑ දාන්නේ....?ශර්ට් එකටනම් මැච් වෙන්නේ කහපාට එකක්.මටත් පිස්සු.මේකා මොන පාට ටයි දැම්මත් මට මොකද....

මෙන්න මූ ආයි බලනවා.අහක...අහක...මේ හෝන්තු කෝච්චියත් මොන මන්ගල්ලෙක ගිහින්ද මන්දා....
කලිසමනම් නීට් එකට මැදලා.සමහර විට තාම ඇඳුම් අයර්න් කරන්නේ අම්මා වෙන්න ඇති.ශුවර් අම්මා තමයි.ඒකනේ සපත්තු දෙක හරියට පොලිශ් කරලා නැත්තේ.ඒ කියන්නේ අම්මා කරන්නේ අයර්න් කරන එක විතරයි.මට හම්බුනානම් මම හදලා ගන්නවා මේකව.මාත් එක්ක හිටියනම් සතියක් යන්න කලින් මේකා මගේ ඇඳුනුත් හෝදයි.

අන්න කෝල් එකක්.කවුද දන්නේ නෑ...?කෙල්ලද මන්දා.... නෑ..නෑ...කෙල්ල නෙමෙයි.පැණි පාටක් නෑ මූණේ.ඔෆිස් එකෙන් වෙන්න ඇති.පෝන් එකනම් එළ.S4 එකක්.ඒත් කවුද දන්නේ කොරියන්ද කියලා.දැන් කොල්ලොයි බල්ලොයි හැම එකා ගාවම ඔය කොරියන් හුචක්කුනේ....

"දෙවනි වේදිකාවට දැන් පැමිනෙන දුම්රිය කොළඹ කොටුව දක්වා ධාවනය කෙරේ.එය නවත්වනු ලබන්නේ......."

අම්මෝ ඇති යන්තන් මේක එනවා....අප්පටසිරි.මෙන්න මේකා මගේ දිහා බලාගන මගේ ලඟටම එනවා.නොදකින්...කරුමෙට අපේ එකෙක්වත් නැතිවුනානේ අද....දැන් මොකද කරන්නේ....අනේ දෙවියනේ...චූ යයිද මන්දා...අඩෝ පොඩ්ඩි...බය නැතුව වගේ හිටපන්. 

"එක්ස්කියුස් මී මිස්..."
ඇහුන්නැති විදිහට අහක බලාගන හිටපන් ගණන් උස්සලා තව පාරක් කතා කරනකම්.
"එක්ස්කියුස් මී නංගී..."
මලා...නංගිළු.
"ඇයි...?"
"නංගි...මට අර මගේ රුපියල ගන්න පුළුවන්ද....?ඔයාගාව මාරු නැත්තන් මෙන්න රුපියලක්.මට පස්සේ හම්බුනේ සාක්කුවේ තියලා.මේක අරගන මට අර රුපියල් දෙක දෙනවද.....?"
"..................................."

           -නිමි-

කටුස්සා....